Veel gestelde vragen

Deze vraag wordt vaak gesteld. In feit is “dementie’ geen ziekte. Het is een verzamelnaam voor verschillende soorten van dementie. Dus Alzheimer is een vorm van dementie. Er zijn heel veel verschillende vormen van dementie. Alzheimer is de bekendste en daarna vasculaire dementie.

Er zijn mensen die dementie hebben. Dat is iets anders als het zijn. Als je dit verschil ziet dan kan je alleen maar zeggen dat het mensen zijn met dementie en is dementerende niet meer gepast. Net zoals je niet zegt dat mensen “kankerenden zijn” als ze kanker hebben.

Soms zijn mensen met dementie niet meer in hun werkelijke levensfase en denken ze bijvoorbeeld dat vader of moeder nog leeft en dat ze daarnaartoe moeten. Het kan heel lastig zijn als mensen dan verdrietig worden als jij de waarheid vertelt dat moeder is overleden.

Dit is altijd een moeilijk onderdeel want je wil graag de waarheid zeggen (vooral als je geleerd hebt dat eerlijkheid heel belangrijk is) maar je ziet tegelijkertijd dat dit veel stress geeft.  Je kan een aantal dingen doen. En ik zeg altijd vind je eigen weg daarin wat voor jou fijn voelt. Want als het voor jou niet fijn voelt dan werkt het niet. Kijk eerst wanneer het zich voordoet? Is er sprake van verwarring? Verveling? Onduidelijkheid over de situatie? Dit kan informatie geven waardoor je weet hoe je kan inspelen op de situatie.

Je kan het ontwijken. Door bv te vragen Mis je je moeder? En dan een gesprek te voeren over moeder waarna het ‘ernaartoe’ willen verdwijnt.

Je kan iets heel anders gaan doen. Afleiding waardoor het gevoel ergens naar toe te moeten verdwijnt.

Als mijn schoonvader in verwarring was dan bleef ik altijd zo dicht mogelijk bij de waarheid omdat hij heel goed aan mij kon zien als ik niet de waarheid sprak.

Bijvoorbeeld als ik hem op ging halen op de zorgboerderij dan dacht hij dat hij daar woonde en stond hij erop dat ik al zijn ‘spullen’ ging halen. Er waren geen spullen maar hij liep altijd met een wandelstok. Dan zei ik tegen Herman ‘alles wat we nodig hebben ligt in de auto” dan was hij tevreden en hoefde ik niet echt te liegen.

Vaak denken mensen dat op bezoek gaan niet veel zin heeft omdat het bezoek snel weer vergeten is. Maar daar maken we een denkfout. Het gevoelsleven bij mensen met dementie gaat erop vooruit dat maak dat je wellicht het bezoek zelf bent vergeten maar het fijne gevoel dat blijft hangen. Kijk maar eens naar dit filmpje.

We zijn met Riek naar Parijs geweest ze wist niet meer precies wat we hadden gedaan maar ze geeft heel duidelijk aan dat het wel fijn was!